Tags: Links
Featured
Table of Contents
En nooit meer met je poten op die bedden gaan staan! De tuin wordt zo een soort platte composthoop. Toch blijft het handig om daarnaast een gewone composthoop erbij te hebben. In het volgende artikel zal ik uitleggen waarom. Nu we het toch over compost maken hebben: er zijn twee manieren: een snelle en een langzame.
Na enkele maanden is het afval verteerd. Ik ben daar te lui voor en gooi alles willekeurig op een hoop (montage zonnepanelen plat dak). Die schep ik in de winter één keer om naar een andere hoop en een jaar later is het als potgrond. Nog een tip wat betreft de composthoop. Plant er een paar pompoenen op
De pompoen is op zijn plek, want deze heeft graag voedselrijke grond. Gooi de pompoenresten met de pitten terug op de composthoop en je hoeft nooit meer pompoenen te zaaien of planten. Alleen uitdunnen. Deze wijze van tuinieren is dus een behoorlijk luie methode. Jij brengt geen snoei- en bladafval naar de milieustraat om daar later weer compost terug te laden.
De schoffel, steekschop en de gieter -en daarmee jij- krijgen het ook rustig. En dat terwijl de bodem tot rust en in evenwicht komt. Er is wel een luxe probleem. Je moet af van het beeld van kaarsrechte rijtjes groenten op kale grond. Dat zit bij velen nog vast tussen de oren.
Daarom houden planten niet van rechte rijtjes. En wij ook niet (zonnepanelen carport). Volgende keer meer daarover. Vorige keer hebben we het over moestuinieren in de permacultuur gehad. Ik wil aan tuinieren en voedselvoorziening nog een paar artikelen wijden, voordat we permacultuur en duurzaam leven in bredere zin aan bod laten komen
De oude definitie van rijkdom is: zoveel geld bezitten, dat het je onafhankelijk maakt. Wij zeggen: jezelf zo onafhankelijk als mogelijk van geld maken. Ongeveer dezelfde woorden, maar een totaal andere insteek…. Ik kom er later op terug. Terug naar de tuin. Monocultuur, ofwel velden met maar één soort planten, zijn vatbaar voor ziektes en schadelijke beestjes.
Alle planten zuigen dezelfde mineralen op en geven dezelfde stoffen af. Het trekt de bodemhuishouding scheef, waardoor de planten zichzelf uiteindelijk tekort doen. Beestjes hebben het heel makkelijk, want ze hoppen van de ene naar de volgende plant, omdat er geen afstotende plant in de buurt staat (verschillende zonnepanelen combineren). Om nuttige insecten en insecten etende vogels aan te trekken, wil je bloeiende lokplanten en struiken in een monocultuur
De ui houdt de wortelvlieg weg en de wortel verjaagt de uienvlieg. In de permacultuur gaan we nog een stap verder en noemen dat polycultuur. Poly betekent veel. Je zaait vijf tot twintig soorten in één keer door elkaar op een teeltbed. “Hej Sjonny, dat kan niet, want je hebt er bedekking op liggen”.
We nemen daarom de bedekking weg en vervangen die door een laagje fijne, kruimige compost. Daar hadden we die aparte composthoop uit het vorige schrijven voor gemaakt, weet je nog? Compost lichtjes inkrabben en het zaad zaaien. Als je het hebt, kun je nog wat gehakseld stro erover strooien, maar niet als gesloten laag.
Weldra is het hele bed groen (onkruid krijgt geen kans) en kun je de eerste slablaadjes oogsten (zonnepanelen serie of parallel). Oogsten in de permacultuur betekent afsnijden aan de grond. Wortels die we niet nodig hebben, blijven zitten. Op de vrijgekomen plekken kun je bijvoorbeeld koolplanten zetten. We zaaien ook kruiden als dille, koriander en venkel in het polybed
Het zaad in het najaar oogsten en drogen voor gebruik in de keuken. Omdat je dicht zaait, groeit niet alles even snel. Zo zal de eerste portie sla bestaan uit nogal wat iele plantjes. De vrijgekomen plaats maakt ruimte voor kleine en later grote kroppen. Maar er zijn ook plantjes die langere tijd achterblijven, omdat ze in de schaduw van een andere plant staan.
Eén keer zaaien en het hele seizoen oogsten. Zonder spitten, schoffelen en vaak water geven - omkasting omvormer zonnepanelen. Geweldig toch?! Kost wat meer zaad, maar een beetje moestuinier laat een paar planten doorschieten en wint zo zijn eigen zaad. Het is verbluffend hoe de planten vrij blijven van vraatzuchtige beestjes. Zelfs geen slakken
Het is nu eenmaal vol in een polybed. Airco installateur. Maar de totaalopbrengst per vierkante meter is groter dan alles apart in monocultuurmeters opgeteld. Niet alles doet het goed in de polycultuur. Aardappelen passen er slecht tussen, vanwege hun ver uitwaaierende loof. Dus die krijgen hun eigen teeltbed tussen de polybedden, zodat nuttige insecten niet ver hoeven reizen
“November? Sjonny, ben je wel goed wijs?” Ik ben nogal slordig in het erpel rooien en vergeet er wel eens een. De winter kan nog zo streng zijn, maar uitkomen doet die vergeten pieper. En op een of andere manier is die heel vroege pieper ook nog bestand tegen nachtvorst in het voorjaar….
Zo bevriezen ze niet, groeien mooi bovenin en verdrogen niet. zonnepanelen oostende. De jonge aardappelscheuten vinden in het voorjaar zonder problemen hun weg door de bedekking. “Da’s mooi, maar hoe kom ik aan poters in het najaar?” Die heb je een paar maanden eerder geoogst. Zelf poters door de winter helpen is lastig, omdat ze meestal te vroeg uitlopen
Wel komen ze iets later uit, omdat de aarde onder de isolerende bedekking traag opwarmt in de lente. Als nateelt planten wij wintergroentes op het pieperbed: spruitkool, boerenkool en prei. Het jaar erna kan er polycultuur op. En het is misschien vloeken in de kerk: het derde jaar weer aardappelen! Vruchtwisseling is bij polycultuur een relatief begrip.
Ze houden aaltjes weg en brengen wat kleur. Uien doen het niet goed in bedekking en in polycultuur - zonnepanelen rendement berekenen. Die telen wij daarom samen met de wortelen en met compost als bedekking. Volgend jaar proberen we een derde en misschien een vierde gewas erbij in hetzelfde bed. Zonnepanelen sint-niklaas. In de volgende Schakel gaan we het hebben over een eetbare tuin ofwel voedselbos
Functioneel, weinig werk en mooi tegelijk. Vorige keer vertelde ik over polycultuur, een veredelde vorm van moestuinieren. Een prima methode om op een luie manier éénjarige groenten kleinschalig te verbouwen. Meerjarigen passen daar lastig tussen, daarom zetten we die apart. Denk aan asperge, rabarber en kleinfruit zoals frambozen, bessen en aardbeien.
Op zich niks mis mee als je de bedekking in acht blijft nemen. Maar het kan beter. De ultieme manier van kleinschalig kweken van groenten en fruit in de permacultuur is het voedselbos. Ook wel plukbos of eetbare tuin genoemd - zonnepanelen verplaatsen. Simpel gezegd is het een tuin die een boomgaard met eetbare vaste planten combineert
Hoge bomen bij voorkeur verspreid en aan de noordzijde om de overige lagen voldoende zon te gunnen. De indeling mag speels zijn (zonnepanelen installateur brussel). Waarom zou iets dat functioneel is niet tegelijkertijd mooi mogen zijn? De indeling van een voedselbos werkt met zogenaamde gildes. Centraal in zo’n gilde staat een fruit- of notenboom
Ze verzorgen elkaar. Denk bijvoorbeeld aan narcissen rondom de stam. Zij verhinderen grasgroei en houden knaagdieren weg die het op de schors voorzien hebben. Of planten die bijen aantrekken, wat de narcis als ongeveer eerste bloem in het jaar er nog bij doet (zonnepanelen waar op letten). Het stapelen van functies (ofwel het dienen van meer doelen), zoals bij de narcis, is een typisch kenmerk van permacultuur
Mocht er een plant of een onderdeel uitvallen, dan nemen andere dat over. Dat maakt permacultuur sterk en weerbaar. Sommige planten stoten schadelijke insecten af. Andere trekken vogels aan, die op hun beurt meehelpen in de verzorging. Je stuurt zo goed mogelijk naar natuurlijk evenwicht toe. Wat zich thuis voelt, gedijt en wat wegkwijnt, hoort er kennelijk niet thuis.
Verder vullen we het aan met wat beschikbaar is. Overschotten van opgekweekte éénjarigen gaan er ook tussen. Maar ook bloemen, want de bijen, het oog en het gemoed willen ook wat. Ook in het voedselbos is de grond altijd bedekt. De eerste jaren met organisch afval, eventueel met een eenmalige laag strorijke vaste mest voor het duwtje in de rug.
Onderhoud beperkt zich tot snoeien. Neem op de wandeltochten door je mooie eetbare tuin een snoeischaar mee, knip hier en daar een scheut af, maak die kort en laat het vallen op de dichtstbijzijnde kale plek. Geen gesleep meer met mest of snoeiafval (zonnepanelen vervangen certificaten). Het enige dat je hoeft te doen is te schielijk groeiende planten en takken wat intomen
Deze bemesten de grond, houden water vast en zijn zo de basis voor de volgende generatie: struiken. Na de struiken komen de bomen. En als de mens er vanaf blijft, eindigt het als een donker oerbos. Wij willen ons voedsel eruit halen, dus onze pluktuin mag niet uitgroeien tot een volwassen bos.
Maar dat is altijd nog minder werk dan grond bewerken, bemesten en zaaien. zonnepanelen ronse. Elk jaar weer. Dat betekent niet dat éénjarigen verboden zijn, integendeel, het blijven de meest smakelijke groentes. Ik kies graag voor gretige zelfzaaiers als pastinaak, veldsla, snijmoes, venkel, rucola. Eén keer zaaien is genoeg. Het blijft terugkomen alsof het onkruid is
Hoeft niet. In de gemiddelde stadstuin zul je weinig hoogstam bomen kwijt kunnen. Dan neem je toch laagstam- of dwergfruitbomen? Of alleen struiken en vaste groentes? Zolang de zon er maar voldoende tussendoor kan schijnen. Ons voedselbos in wording meet 1.000 vierkante meter. 100 kan ook. In Groesbeek ontstaat een pluktuin van 20.000 vierkante meter, genaamd Ketelbroek.
Of kom onze tuin eens bekijken (zonnepanelen). Wat betreft de omvang van een perma-moestuin, zoals beschreven in het vorige artikel: wij telen op 180 vierkante meter alle kruiden, eenjarige groenten en kleinfruit voor het jaar rond. Alles. Het zou zelfs kleiner kunnen als we iets minder nonchalant waren. Vegetariërs zullen wat meer oppervlak nodig hebben
Onze bedden zijn met 1,2 meter breed en paden van 30 centimeter vrij conventioneel, maar je kunt allerlei vormen bedenken. Bijvoorbeeld een border uit de siertuin omzetten naar groentenbed. Dat sierstruikje vervangen door een bes. De sierkers door een echte kers. En voordat je het weet, heb je een eetbare tuin.
Op plaatsen waar vroeger indianenstammen woonden, vond men restanten van moestuinen tussen de ruïnes en het oerwoud (zonnepanelen gewicht). De rand van dat oerwoud bestaat nu nog uit verrassend veel eetbare bomen, struiken en planten die daar eigenlijk niet thuis horen. Ondanks alle plantenkennis die we tegenwoordig bezitten, zijn we veel van de vroegere kennis over de planttoepassingen vergeten en zijn we nog meer rassen kwijtgeraakt
In de volgende Schakel wil ik het hebben over opschaling van de teelt volgens de permacultuur. Ofwel, kan de moderne landbouw hier iets mee? De vorige artikelen gingen over kleinschalige voedselproductie volgens de permacultuurprincipes. De vraag die nu rijst is: kunnen we dit ook opschalen naar bedrijfsmatige omvang? Nee en ja.
Wel door omdenken en de nodige aanpassingen. zonnepanelen schutting. Om alles in een helder licht te zetten, doen we er goed aan om eerst de historie van de landbouw op te halen. De mens begon ooit als jager-verzamelaar. Dat betekende een dagtaak om in voedsel te voorzien, veel reizen en een grote afhankelijkheid van de grillen van natuur, seizoenen en klimaat
Dit kostte minder tijd en de opbrengsten waren redelijk betrouwbaar. Maar het was nog steeds zeer arbeidsintensief, ondanks latere inzet van ossen en trekpaarden. Dat veranderde in de twintigste eeuw tijdens de groene revolutie. Goedkope brandstof en technologie konden meer werk verzetten dan mensen en paarden. Honderd jaar geleden was meer dan 30% van de bevolking werkzaam in de agrarische sector.
Voedselvoorziening is dus veranderd van arbeidsintensief naar energie-intensief. Hoewel landbouwmachines steeds slimmer worden, kunnen ze nog steeds niet overweg met polycultuur. Hoe kunnen we opschaling en permacultuur bij elkaar brengen? De eerste pogingen zijn inmiddels ondernomen. Ik geef het extreme voorbeeld van de Singing Frogs Farm in Californië (). Zij halen enorme opbrengsten zonder gebruik van machines.
“Sjonny, vertel, hoe doen ze dat?” Welnu, zij hebben hun bedrijf in drie delen opgesplitst. Een zaaideel, een opkweekdeel en een compostdeel. zonnepanelen belgie. In het zaaideel komen de zaailingen op, die -eenmaal uitgeplant op lange kweekbedden- uitgroeien en geoogst worden. Tot zo ver niet veel anders dan vollegrondkwekers in Nederland dat doen
Latest Posts
Zonnepanelen In Stopcontact
Zonnepanelen België
Glas Op Glas Zonnepanelen